โตทันกัน
กรี้ดใส่กัน
แย่งของเล่นกัน
เห็นละก็มีความสุขเหมือนกันนะ....
จริงๆก็คิดหนักนะ ว่าจะมีลูก1 หรือ2 หรือ3 หรือ4 หรือหยุดตั้งแต่1แล้ว
เพราะด้วยความที่สังคมสมัยนี้มันน่ากลัวและโหดร้ายมาก
คุณภาพชีวิตของลูกจึงสำคัญมาก ถ้าตัดสินใจมีแล้วก็อยากเลี้ยงให้มีคุณภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งค่าเลี้ยงดูลูก1คน ค่อนข้างสาหัสพอควร 555
ไหนจะกังวลเรื่องความลำเอียงอีก 😅
เรื่องนี้เรื่องใหญ่มาก!!!!!!! ซึ่งบางอารมณ์เราอาจจะไม่ได้ตั้งใจแต่ปัจจัยบางอย่างอาจจะทำให้เราลำเอียงโดยที่เราไม่รู้ตัวก็ได้
จนกระทั่งวันนี้ที่มีลูกสองคน .... มันเหนื่อยนะ
ห้ามทัพทุกวัน!!
เป็นกรรมการทุกวัน!!
ต้องคอยตัดสินใจทุกวัน!!
คอยให้ความรักอย่างเท่ากัน!!
ไม่เปรียบเทียบว่าใครเก่งกว่ากัน!!
อย่าเผลอตามใจใครคนใดคนนึงจนละเลยอีกคน!!
ทุกครั้งที่แย่งของเล่นกัน พี่ไม่ต้องเสียสละให้น้อง แต่ใครเล่นก่อน คนนั้นได้ไป จบ!!
เมื่อวันที่ลูกกรี้ดใส่กัน เราก็เข้าไปกลางวงแล้วก็กรี้ดใส่ทั้งสองแล้วเค้าก็จะเงียบไปเอง!! (คงจะคิดว่าหม่าม้าน่าจะอาการหนักกว่ากูเยอะ5555)
ถ้าลูกทั้งสองต้องการเราพร้อมกัน ก็ให้กอดเค้าไว้ทั้งคู่!!
เพราะลูกคือของขวัญ
เพราะพี่น้องคือของขวัญ
จงทะนุถนอมน้ำใจพี่ให้รู้จัก “รับ”
และขัดเกลาน้องให้รู้จัก “ให้”
อย่าไปกำหนดตายตัวว่าพี่คือผู้เสียสละ จนเติบโตมาด้วยความอัดอั้นและเกลียดน้อง
อย่าให้คำว่าพี่น้องมาเป็นตัวกำหนดว่า ใครต้องเสียสละตลอด!! ไม่แฟร์ ไม่มีใครชอบ และไม่มีใครอยากให้ความรักกับผู้ที่ได้รับตลอดทั้งๆที่เราก็ไม่ได้อยากจะให้เลย
จงสอนให้เค้ารักกัน
ไม่ใช่สอนให้เกลียดกัน
พฤติกรรมเล็กน้อยจากผู้ใหญ่นี่ละตัวดี
เกลียดนัก ไอ้คำพูดที่ว่า “มีน้องแล้ว เด่วก็เป็นหมาหัวเน่า”
ตบปากซะบ้อ!?!